Βασική διαφορά: Η πικολύτωση είναι η απορρόφηση υγρών, ενώ η φαγοκυττάρωση είναι η απορρόφηση στερεών αντικειμένων που είναι ουσιαστικά τροφή για το κύτταρο.

Και η ποντικοκυττάρωση και η φαγοκυττάρωση είναι τύποι ενδοκυττάρωσης. Η ενδοκυττάρωση είναι μια διαδικασία με την οποία τα κύτταρα απορροφούν μόρια απορροφώντας τα. Αυτά τα μόρια περιλαμβάνουν συχνά πρωτεΐνες και άλλες ουσίες που είναι σημαντικές για την ύπαρξη του κυττάρου. Η διαδικασία ενδοκυττάρωσης χρησιμοποιείται από όλα τα κύτταρα καθώς τα μόρια είναι μεγάλα πολικά μόρια που δεν μπορούν να περάσουν από το υδρόφοβο πλάσμα ή κυτταρική μεμβράνη.

Η πικολύτωση είναι η απορρόφηση υγρών, ενώ η φαγοκυττάρωση είναι η απορρόφηση στερεών αντικειμένων που αποτελούν ουσιαστικά τρόφιμα για το κύτταρο. Σχεδόν όλα τα κύτταρα εκτελούν πονόκτιοση, ωστόσο η φαγοκυττάρωση πραγματοποιείται μόνο από εξειδικευμένα κύτταρα που προστατεύουν τους ιστούς με τη διείσδυση βακτηρίων, κυτταρικών υπολειμμάτων και άλλων ανώμαλων υλικών.

Η πικολύτωση είναι ουσιαστικά η διαδικασία απορρόφησης του υγρού μαζί με τα περιεχόμενά του στο κύτταρο. Το κύτταρο το κάνει αυτό σχηματίζοντας στενούς διαύλους μέσω της μεμβράνης του. Αυτά τα κανάλια περιβάλλουν το υγρό και όλο το περιεχόμενό του και στη συνέχεια πιέζονται προς τα κύστεις, εξ ου και το υγρό απορροφάται επιτυχώς στην κυψελίδα. Τα μόρια στη συνέχεια συντήκονται με λυσοσώματα για να υδρολυθούν ή να διασπαστούν. Η διαδικασία της πονόκωσης απαιτεί πολλή ενέργεια με τη μορφή τριφωσφορικής αδενοσίνης. Αυτή είναι η χημική ένωση που χρησιμοποιείται γενικά ως ενέργεια στα περισσότερα κύτταρα.

Η φαγοκυττάρωση είναι η διαδικασία απορρόφησης και κατάποσης σωματιδίων από το κύτταρο και από πολλές διαμαρτυρίες, όπως η αμοιβάδα για να αποκτήσουν θρεπτικά συστατικά. Η διαδικασία απορρόφησης είναι παρόμοια με την ποντικοκυττάρωση, εκτός από το γεγονός ότι αντί για υγρό η απορροφημένη ουσία είναι απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, τα οποία περιβάλλονται από το κανάλι και στη συνέχεια πιέζονται στα κυστίδια. Οι θρεπτικές ουσίες στη συνέχεια συντήκονται με λυσοσώματα και διασπώνται από ένζυμα. Οποιοδήποτε υλικό αποβλήτων εξέρχεται από το κελί.

Η φαγοκυττάρωση είναι συνώνυμη με την κατανάλωση μονοκύτταρων οργανισμών, ωστόσο σε πολυκύτταρα ζώα, η διαδικασία αυτή έχει προσαρμοστεί για την εξάλειψη των αποβλήτων και των συντριμμιών, σε αντίθεση με τη λήψη θρεπτικών ουσιών και καυσίμων για κυτταρικές διεργασίες. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα κύτταρα στο ανοσοποιητικό σύστημα τα οποία χρησιμοποιούν φαγοκυττάρωση για την απομάκρυνση των παθογόνων και άλλων κυτταρικών υπολειμμάτων, που συμπεριλαμβάνουν αλλά δεν περιορίζονται σε βακτηρίδια, νεκρά κύτταρα ιστού και μικρά σωματίδια ορυκτών.

Η ουσία που απορροφάται από τη φαγοκυττάρωση μπορεί να είναι τόσο μεγάλη όσο η κυψέλη, η οποία απαιτεί από το κύτταρο να δημιουργεί κυστίδια αρκετά μεγάλα ώστε να περιβάλλουν τα θρεπτικά συστατικά. Ωστόσο, στην πονόκωση, τα κυστίδια είναι πολύ μικρότερα, καθώς χρειάζεται μόνο να περιβάλλουν τα υγρά που δεν έχουν συγκεκριμένο σχήμα. Από τεχνική άποψη, η πενοκύτωση λειτουργεί ως φαγοκυττάρωση, με τη μόνη διαφορά ότι η φαγοκυττάρωση είναι συγκεκριμένη στις ουσίες που μεταφέρει. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η φαγοκυττάρωση απορροφά ολόκληρα σωματίδια, τα οποία στη συνέχεια διασπώνται από ένζυμα και απορροφώνται στα κύτταρα, ενώ η ποντικοκυττάρωση απορροφά κυρίως τα ήδη διαλυμένα ή σπασμένα τρόφιμα.